3.5 KiB
3.5 KiB
વ્યાકરણમાં મુખત્વે બે ભાગ છે: શબ્દો અને બંધારણ. બંધારણમાં સમાવેશ થાય છે કે આપણે શબ્દોને સાથે મૂકીને કેવી રીતે શબ્દ સમૂહ, કલમો અને વાક્યો બનાવીએ છીએ.
વાણીનો ભાગ - ભાષાના દરેક શબ્દોને એક શ્રેણીમાં મુકવામાં આવે છે જેણે વાણીનો ભાગ કહે છે. (જુઓ \વાણીનો ભાગ](../figs-partsofspeech/01.md)).
વાક્યો જ્યારે આપણે બોલીએ, આપણે આપણા વિચારોને વાક્યોમાં ગોઠવીએ છીએ. એક વાક્યમાં સામાન્ય રીતે ઘટના અથવા સ્થિતિ અથવા હોવાની સ્થિતિનો સંપૂર્ણ વિચાર હોય છે. (જુઓ વાક્ય બંધારણ)
- વાક્યો નિવેદનો, પ્રશ્નો, આજ્ઞાઓ અથવા ઉદ્દગાર હોઈ શકે છે. (જુઓ ઉદ્દગારો)
- વાક્યોમાં એક કરતાં વધારે કલમ હોઈ શકે છે. (જુઓ વાક્ય બંધારણ) કેટલીક ભાષાઓમાં બંને સક્રિય અને નિષ્ક્રિય વાક્યો હોઈ છે. (જુઓ સક્રિય અથવા નિષ્ક્રિય)
સંપત્તિ - આ બતાવે છે કે બે નામો વચ્ચે સંબંધ છે. અંગ્રેજીમાં તે “ના” થી ચિહ્નિત થયેલ છે જેમ કે “ઈશ્વરના પ્રેમ” અથવા “s/ના” જેમ કે “ઈશ્વરનો પ્રેમ,” અથવા સર્વનામ તરીકે જેમ કે “તેમનો પ્રેમ.” (જુઓ સંપત્તિ)
** અવતરણ** - એક અવતરણ એ કોઈ અહેવાલ છે જે બીજા કોઈએ કહ્યું છે.
- અવતરણના સામાન્ય રીતે બે ભાગ હોય છે. વ્યક્તિએ કંઈક કહ્યું છે તે વિષેની માહિતી અને તે વ્યક્તિએ શું કહ્યું છે. (જુઓ અવતરણ અને વાક્ય ગાળો)
- અવતરણ પ્રત્યક્ષ અથવા પરોક્ષ વાક્યો હોઈ શકે છે. (જુઓ પ્રત્યક્ષ અને પરોક્ષ અવતરણો)
- વાક્યોની અંદર વાક્યો હોઈ શકે છે. (જુઓ વાક્યોની અંદર વાક્યો)
- વાક્યોની ચિહ્નિત એટલા માટે કરવામાં આવે છે કે જેથી વાચકો સમજી શકે કે કોણે શું કહ્યું છે. (જુઓ [વાક્ય ચિહ્ન]