7.3 KiB
1. Дунёнинг яратилиши
Азалда ҳаммаси қандай бўлгани ва яратилгани ҳакида. Олти кун ичида Худо мавжудотни яратди. Биринчи куни Худо ерни яратди. Худо ҳали бошқа ҳеч нарса яратмагани учун, ер юзи қоронғу ва бўм-бўш бўлиб, сув узра Худонинг Руҳи парвоз этар эди.
Шунда Худо: “Ёруғлик бўлсин!” — деди ва ёруғлик пайдо бўлди. Худо ёруғлик яхши эканини кўрди ва уни “кун” деб атади. У ёруғликни зулматдан ажратиб, зулматни “тун” деб атади. Ерни ва ёруғликни Худо биринчи куни яратди.
Яратилишнинг иккинчи куни Худо: “Сувни устида гумбаз пайдо бўлсин” — деди ва гумбаз пайдо бўлди. Худо уни “осмон” деб атади.
Яратилишнинг учинчи куни Худо: “Сув бир жойга йиғилсин ва қуруқлик пайдо булсин” — деди. У қуруқликни “ер” деб, сувларни эса “денгиз” деб атади. Худо Ўзи яратган барча нарсаларга қаради ва уларнинг яхши эканлигини кўрди.
Кейин Худо: “Ер юзида барча турдаги ўсимликлар ва дарахтлар ўссин” деб айтди ва шундай бўлди. Худо Ўзи яратганларига қараб, уларнинг яхши эканлигини кўрди.
Яратилишнинг тўртинчи куни Худо: “Осмонда ёритқичлар бўлсин!” деб айтди. Ва осмонда қуёш, ой ва юлдузлар пайдо бўлди. Худо уларни ер юзини ёритиш, ҳамда кунларни ва тунларни, йилларни ва фаслларни алмашишини кузатиш учун яратди. Худо Ўзи яратганига қараб, унинг яхши эканлигини кўрди.
Бешинчи куни Худо: “Сув тирик жониворлар билан тўлсин ва осмонда қушлар учсин!” - деди. Шундай қилиб Худо сувда сузадиган жониворларни ва барча қушларни яратди. Худо уларга қараб, улар яхши эканлигини кўрди ва уларни дуо қилди.
Яратилишни олтинчи куни Худо: “Ер юзи барча турдаги ҳайвонларга тўлсин” — деб айтди ва Худо айтганидек бўлди. Ҳайвонларнинг баъзилари уй ҳайвонлари, баъзилари ёввойи ҳайвонлар ва қолганлари судралувчилар эди. Худо уларга қараб, уларнинг ҳам яхши эканлигини кўрди.
Сўнг Худо деди: “Ўз суратимизда, Ўзимизга ўхшаган инсонларни яратамиз. Улар ер ва яратилган барча жониворлар устидан ҳокимиятга эга бўладилар”.
Худо тупроқни олиб, ундан одамни ясади ва унга ҳаёт нафасини пуфлади. Бу инсон Одам Ато деб номланди. Сўнг Худо катта боғ яратиб, боғни парвариш қилсин деб, Одам Атони у ерга жойлаштирди.
Худо боғнинг ўртасида иккита ўзгача дарахтни ўстирди — ҳаёт дарахти ва яхшилик билан ёмонликни билиш дарахти. Худо Одам Атога боғдаги барча дарахтларнинг мевасини ейишга руҳсат бериб, фақат яхшилик ва ёмонликни билиш дарахтининг меваларини емасликни буюрди. Бу дарахтнинг мевасини еган кунинг ўласан, деб Худо Одам Атони огоҳлантирди.
Сўнг Худо: “Одамнинг ёлғиз бўлиши яхши эмас. Одам Атога ёрдамчи керак”, деди. Худо унинг олдига ҳайвонларни олиб келди, ва Одам Ато ҳайвонларга ном берди. Аммо ҳеч бир ҳайвон Одам Атога ёрдамчи бўла олмади.
Шундан Худо Одам Атони қаттиқ ухлатиб қўйди. Ухлаб ётганида қовургаларидан бирини олиб, ундан аёлни яратди ва уни Одам Атонинг олдига олиб келди.
Одам Ато аёлни кўриб деди:- “Ва ниҳоят у менга ўхшаш экан! У аёл деб аталади, чунки у эркак кишининг қовурғасидан олинган”. Шу сабабдан инсон ота-онасини қолдириб ўз хотини билан бир тан бўлади.
Худо эркак ва аёлни Ўз суратида яратганидан кейин уларни: “Зурриётингиз кўп бўлсин, ер юзини тўлдиринглар!”- деб дуо қилди. Худо Ўзи яратганларининг яхши эканлигини кўриб, жуда хурсанд бўлди. Бу яратилишнинг олтинчи куни эди.
Еттинчи кунга келиб, Худо Ўз ишларини тугатди. У еттинчи кунни марҳаматлади ва муқаддас деб эълон қилди, чунки У шу кунда яратиш фаолиятини ниҳоясига етказган эди. Коинот ва бутун борлиқ шу тариқа яратилган.
Муқаддас Китоб ҳикояси Ибтидо 1-2 дан олинган