7.6 KiB
47. Павлус ва Силас Филиппида
Шоул Рим империяси бўйлаб саёҳат қилиб, Масиҳ ҳақида ваъз қилганида, уни римча “Павлус” исми билан атай бошладилар. Бир куни Павлус ва унинг дўсти Силас Исо Масиҳнинг таълимоти ҳақида ваъз қилиш мақсадида Филиппи шаҳрига йўл олдилар. Улар шаҳардан ташқаридаги анҳор бўйига, имон келтирганлар ибодат қилишга йиғиладиган жойга бордилар. Йиғилганларнинг орасида қиммат мато билан савдо қиладиган Лидия исмли аёл бор эди. Лидия Худони севарди ва Унга сажда қиларди.
Лидия Павлуснинг ваъзларини тушуниши учун, Худо унинг юрагини очди ва у Исога имон келтирди. Павлус билан Силас Лидияни ва унинг оиласини сувга чўмдирдилар. Кейин бу аёл ҳаворийларни ўз уйига чақириб, уникида қолишни таклиф қилди. Ҳаворийлар рози бўлдилар.
Павлус ва Силас одамлар билан ибодат қилиш учун тез-тез кўришиб турардилар. Бир куни, улар ўша ерга кетаётганларида, уларнинг йўлида одамларга келажакни айтиб берадиган, ёвуз руҳга чалинган бир қул аёл учради. Бу башоратлар орқали у аёл ўзининг хўжайинлари учун кўп пул топар эди.
Қул аёл ҳар куни Павлус билан Силаснинг кетидан юрарди ва ҳайқирар эди: “Бу одамлар Қудратли Худонинг хизматкорлари. Улар сизларга нажот йўлини кўрсатмоқдалар!”. У ҳар куни шундай қилар эди ва бу Павлуснинг жонига тегди.
Бир куни қул аёл яна қичқиришни бошлаганида, Павлус ўгирилиб, ундаги ёвуз руҳга деди: “Исо номи билан, бу аёлдан чиқ!”. Ва у дарҳол чиқиб кетди.
Қул аёлнинг хўжайинлари жуда ғазабландилар. Қул аёл бу ёвуз руҳсиз келажакни башорат қила олмаслигини улар тушундилар. Бу эса улар даромадларини йўқотишларини англатарди.
Қулнинг хўжайинлари Павлус билан Силасни Рим ҳукмдорларининг олдига олиб келиб, уларни шаҳарда тартибсизликларни келтириб чиқаришда айбладилар. Бу айбловларга катта оломон ҳам қўшилди. Ҳакамлар ҳаворийларни таёқ билан уриб, кейин зиндонга ташлашни буюрдилар.
Павлус ва Силас зиндоннинг қўриқчилари кўп бўлган қисмига қўйилдилар ва уларнинг оёқларига ёғоч кишанлар солинди. Ярим тунда Павлус ва Силас Худони улуғлаб, қўшиқлар куйлашни бошладилар.
Бирдан кучли зилзила бошланди. Зиндоннинг барча эшиклари кенг очилиб, маҳбусларнинг занжирлари ечилиб кетди.
Зиндон қўриқчиси уйғониб, зиндон эшиклари очиқ эканини кўрди. У барча маҳбуслар қочиб кетди деб ўйлади ва маҳбуслар қочгани учун қатл қилинишидан қўрқиб, ўзини ўлдиришга қарор қилди. Павлус буни кўрди ва бақириб: “Тўхтанг! Ўзингизга зарар етказманг. Биз ҳаммамиз шу ердамиз” — деди.
Зиндон қўриқчиси қўрқувдан титраганича Павлус ва Силас олдига келиб, уларни ташқарига олиб чиқди. Кейин шундай савол берди: “Нажот топишим учун мен нима қилишим керак?” Павлус: “Раббимиз Исога ишон, шунда ўзинг ва оиланг нажот топасизлар” — деб жавоб берди. Зиндон қўриқчиси Павлус ва Силасни ўз уйига олиб келиб, уларнинг яраларини ювди. Павлус хонадондагиларнинг ҳаммасига Исо ҳақидаги хушхабарни гапириб берди.
Зиндон қўриқчиси ва унинг бутун оиласи Исога ишондилар, Павлус уларни сувга чўмдирди. Сўнг зиндон қўриқчиси Павлус ва Силасга дастурхон ёзди, хонадон аҳли Худога имон келтирганидан севинарди. Павлус ва Силас зиндонга қайтдилар.
Кейинги кун амалдорлар Павлуснинг Рим фуқароси эканини билгач, Павлус ва Силасни озод қилишни буюрдилар ва улардан Филиппи шаҳрини тарк этишларини сўрадилар. Павлус ва Силас Лидия билан ва бошқа дўстлари билан учрашиб, шаҳардан чиқиб кетдилар. Исо ҳақидаги ваъзлар давом этарди, жамоат ҳам ўсиб борарди.
Павлус ва жамоатнинг бошқа етакчилари кўплаб шаҳарларга бориб, Исо ҳақида ваъз қилардилар, одамларга таълим берардилар. Улар турли жамоатларга кўп мактублар ёзиб, имонлиларга далда ва насиҳатлар бердилар. Бу мактублардан баъзилари Муқаддас Китобга киритилган.
Муқаддас Китоб ҳикояси Ҳаворийлар 16:11-40 дан олинган