43 lines
3.5 KiB
Markdown
43 lines
3.5 KiB
Markdown
# 5. Vadedilen Oğul
|
||
|
||
|
||
|
||
Avram’la Saray’ın Kenan ülkesine yerleşmesinden yirmi sene geçmişti, fakat oğulları hâlâ yoktu. Bir gün Saray Avram’a şöyle teklifte bulundu: “Madem Tanrı beni çocuk sahibi olmaktan mahrum etmiş ve şimdi artık çocuk sahibi olacak yaşta değilim cariyem Hacer’i sana veriyorum. Onunla evlen, benim için çocuk doğursun.”
|
||
|
||
|
||
|
||
Bunun üzerine Avram Hacer’le evlendi. Hacer’in bir erkek çocuğu oldu ve Avram ona İsmail adını verdi. Fakat Saray Hacer’e kıskanmaya başladı. İsmail on üç yaşına girdiğinde Tanrı yine Avram’a seslendi.
|
||
|
||
|
||
|
||
Tanrı, “Ben Her Şeye Kadir Tanrı’yım, ahdimi seninle yapacağım.” dedi. Avram hemen yüzüstü yere kapandı. Sonra Tanrı Avram’a şunu söyledi: “Sen birçok milletin babası olacaksın. Kenan toprağını mülkünüz olmak üzere sana ve soyuna vereceğim ve sonsuza dek onların Tanrısı olacağım. Ailende her erkek çocuk sünnet edilecek.”
|
||
|
||
|
||
|
||
“Karın Saray’ın bir oğlu olacak ve o, vadedilen oğul olacak. Adını İshak koyacaksın. Ahdimi onunla yapacağım, onu büyük millet yapacağım. İsmail’i de büyük millet yapacağım, ancak ahdimi İshak’la sürdüreceğim.” Sonra Tanrı Avram’ın adını “birçok milletin babası” anlamına gelen İbrahim olarak değiştirdi. Saray’ın adını da “prenses” anlamına gelen Sara olarak değiştirdi.
|
||
|
||
|
||
|
||
O gün İbrahim evindeki bütün erkekleri sünnet ettirdi. Yaklaşık olarak bir sene sonra İbrahim 100 ve Sara 90 yaşlarında oldukları zaman Sara İbrahim’e bir oğul doğurdu. Tanrı’nın buyurduğu gibi adını İshak koydular.
|
||
|
||
|
||
|
||
İshak hâlâ çocuk iken Tanrı İbrahim’in imanını denedi. “Biricik oğlunu, İshak’ı al, bana kurban olarak sun.” dedi. İbrahim yine Tanrı’nın sözüne itaat ederek kendi oğlunu kurban vermeye hazır oldu.
|
||
|
||
|
||
|
||
İbrahim’le İshak kurban verilecek yere yürürken İshak, “Baba, kurban için odunumuz var, peki, kurbanlık kuzu nerede?” diye sordu. İbrahim ona, “Tanrı, kurbanlık kuzuyu sağlayacak, oğlum.” diye cevap verdi.
|
||
|
||
|
||
|
||
Kurban verilecek yere varınca İbrahim, oğlu İshak’ı bağlayıp sunağa yatırdı. Oğlunu tam kesecekken Tanrı, “Dur!” dedi. “Çocuğa dokunma! Şimdi benden korktuğunu anladım, çünkü biricik oğlunu benden esirgemedin.”
|
||
|
||
|
||
|
||
O anda İbrahim yakın bir yerde buynuzları çalılara takılmış bir koç gördü. Tanrı, İshak’ın yerine kurban verilsin diye bu koçu sağlamıştı. İbrahim onu memnuniyetle kurban olarak sundu.
|
||
|
||
|
||
|
||
Sonra Tanrı İbrahim’e şöyle dedi: “Her şeyini -biricik oğlunu bile- bana vermeye hazır olduğun için seni kutsayacağımı vadediyorum. Soyun gökteki yıldızlar kadar çok olacak. Bana itaat ettiğin için yeryüzünün bütün milletleri senin soyunun aracılığıyla kutsanacak.”
|
||
|
||
_Öykünün Kutsal Kitap’taki yeri: Yaratılış 16-22_ |