शाऊल (पु क)

परिभाषा:

शाऊल परमेश्‍वरले इएस्राएलका पहिलो राजा हुनलाई चुन्‍नुभएको इस्राएली थिए ।

शाऊल अग्‍ला, सुन्दर र एउटा शक्‍तिशाली सिपाही थिए । तिनी इस्राएलीहरूले तिनीहरूका राजा हुनलाई चाहेका किसिमका व्यक्‍ति थिए ।
तिनले पहिला परमेश्‍वरको सेवा गरे तापनि, तिनी पछि घमण्डी भए र परमेश्‍वरप्रति अनाज्ञाकारी भए । परिणामस्वरूप, परमेश्‍वरले शाऊलको ठाउँ लिनलाई दऊदलाई राजा नियुक्‍त गर्नुभयो ।
सयौँ वर्षपछि, अर्का शाऊल नाउँ गरेका अर्का व्यक्‍ति थिए, तर तिनका नाम येशूलाई चिनेपछि पावलमा बद्‌लियो ।

(अनुवादका निम्ति सुझावहरूः नामहरू कसरी अनुवाद गर्ने)

(हेर्नुहोस्ः राजा)

(१७ः१) शाऊल इस्राएलका राजा थिए । तिनी मानिसहरूले चाहेजस्तै अग्‍लो र सुन्दर थिए । शाऊल तिनले इस्राएलमाथि शासन गरेका केही वर्षसम्म एउटा असल राजा थिए । तर त्यसपछि तिनी परमेश्‍वरको आज्ञा पालना नगर्ने एउटा दुष्‍ट मानिस बने, त्यसैले परमेश्‍वरले कुनै दिन तिनको बद्लामा राजा हुने अर्को व्यक्‍तिलाई चुन्‍नुभयो ।
(१७ः४) शाऊल दाउदका निम्ति मानिसहरुका प्रेमप्रति डाही बने । शाऊलले तिनलाई धैरै पटक मार्ने कोसिस गरे, त्यसैले दाऊद शाऊलबाट लुके ।
(१७ः५) अन्त्यमा, शाऊल युद्धमा मरे, र दाऊद राजा भए ।